Kitap Yorumu: Yakut Çember (Son Kitap) - Richelle Mead

Merhaba

Nabersiniz ? Ben böyle yine boşlukta süzülüyorum. Çünkü en bi sevdiğim seri son buldu ve ben de son kitabına balıklamasına atlayıp, bir günden kısa bir sürede bitirdim. Sonra Jane'in beyni haşat oldu, bedeni süzülmeye başladı... Kısacası beynime oksijen gitmiyor şu an. Nasıl biter ya ? Richelle abla dedim, bunu bana yapamazsın! Adrian Ivashkov benim kaderim. Ne demek Sydney Ivashkov, mutlu sonlar, kahkahalar... Bensiz Ivashkov olamaz! Durun saçmalamaya başladım. Dedim size beynime oksijen gitmiyor. Nerede benim besleyicim ?

"Büyük ihtimalle yara izim bile olmayacak. Tüh. Şurada havalı bir iz kalır diye düşünmüştüm." Yüzünün yan tarafına dokundu. "Zaten mükemmel olan elmacık kemiklerimi ortaya çıkarıp erkeksi bir hava katardı. Daha fazla erkeksiliğe ihtiyacım olduğundan değil de..."

Şimdi beni bilen bilir. Kitap karakterlerine süper takıntılıyımdır falan ama Adrian Ivashkov cidden vazgeçilmezim oldu. Onun yüzünden 'yeşil gözlü olmazsa olmaz' dediğim dönemler yaşadım. 'Elmaslar yağdırırım' diyecek kocalar hayal ettim. Espri üstüne espri yapan, hayatı çok da tınlamayan insanları gözledim. Elbette hiçbiri Adrian gibi değildi. Ama bir umut işte, insanlar Ivashkov gibi birini arıyor. (5 yıl sonra koca bir hayal kırıklığı yaşayacak haberi yok)

Adrian Ivashkov'u lise 2'de falan tanımıştım. Vampir Akademisi'ni okuyan bir arkadaşımla dalga geçmiş, sonrasında seriyi silip, süpürmüştüm. Buz Öpücük'te karşımıza çıkan Adrian, o gün bugündür etrafımdaki kızların eniştesi oldu. Sonra seri bitince Richelle abla dedi ki, yan seri yapıyorum baş karakterinde de Adrian var. Beni bu haberi alınca bir hayal edin... Zil takıp, oynamadığım kalmıştı. 2011'de başlayan macera dün son buldu. Koca bir 4 yıl boru mu? Her sene kitapların erkenden çıkması için Artemis'e baskı yapmalarım mı dersiniz, oradan buradan spoiler toplama çabalarım mı dersiniz... 4 yıl boyunca neler yaşadım. Ve sonra enayi gibi dün bir oturuşta son kitabı okudum. Ay bitti. Adrian Ivashkov dönemi bitti mi şimdi ? Edward Cullen dönemin de bile bu kadar isyankar olmamıştım.

Tahmin edersiniz ki bu yorum uzun olabilir. Ivashkov söz konusu. Benim biriciğim bitti. Nasıl koydu bana anlatamam. Bari son kitap yorumunda içimi dökeyim. O kadar yıl sanki gerçekmiş gibi hakkında bissürü dedikodu yaptığım karaktere kolay kolay elveda demem. Rose yüzünden acı çektiğinde Rose'a etmediğim küfürler kalmamıştı. Dimitri'yi küçük görmüştüm. Sydney'le olacaklarını duyunca, çok masum olmasına rağmen Rose'a ettiğim küfürlerden daha beterleri sıralamıştım. Şimdi son kitabı habire Sydney Ivashkov diye okumak... 86 kere bayılmak istiyorum.*

Ama Richelle ablanın hakkını yemeyeyim. Son kitabın da serinin de hakkını verdi. Vampir Akademisi ayrı bir güzeldi. Kanbağı ayrı bir güzeldi. İkisinde de ayrım yapamam. Toplam 12 kitap ama okumaya kıyamazsınız. Ama serinin içinden favorilerinizi seçmek mümkün. Vampir Akademisi'nde Ruh Bağı'nı çok sevmiştim sanırım. Kanbağı'nda ise açık ara farkla Gümüş Gölgeler derim. Yakut Çember de çok güzeldi. Aksiyon da vardı, gizem de vardı, romantiklik zaten eksik değildi ama bir önceki kitap benim gözdem. Yine de Yakut Çember, seriye yakışan bir son olmuş ve süperötesi darbeler vurmuş.

Kitapta olaylar kaldığı yerden devam ediyor zaten. Gümüş Gölgeler'de Adrian, Sydney'i kurtardıktan sonra hızlı bir şekilde evlenip, Simyacılardan kaçmak için Saray'a gelmişler ve Lisa'ya sığınmışlardı. Tam her şey yoluna giriyor derlerken Lisa'nın kardeşi Jill kaçırılmıştı. Falan filan. Bu kitapta ise tahmin edeceğiniz üzere Jill'i aramaya koyuluyorlar. Ama ekstra bir konu daha var. Olivie ve Nina kardeşleri hatırlıyor musunuz ? Onlarla ilgili ilginç ve dramatik bir konu yer alıyor kitapta. Adrian'ın ruh gücü ön plandaydı ve onu sürekli tehlikeye soktu. Sydney ise kendini aştı diyebilirim. İkisi de tam lider rolündeydi bu kitapta. Ve son kitapta tüm ekip bir aradaydı. Rose, Dimitri, Eddie, Neil, Sonya, Lisa, Christian (ki iki kere gözüktü, kayboldu), Sydney'in uyuz babası ve kardeşi Zoe, Bayan Terwilliger, Marcus ve daha hatırlamadıklarım bile. Sürpriz bir isim var. İlk okuduğunuzda dikkat etmeyeceksiniz ama yazar öyle bir bomba bilgi vermiş ki... Sanırım ömür boyu şoktan çıkamayacağım. Beni acayip şaşırttı. Öyle böyle değil. Hatta herkese söyleyip, çıldırtmak istiyorum şu an ama ben iyi bir kızım. Yok size spoiler. :D

Konuyu derinlemesine anlatmayacağım. Çünkü çok fazla şey gerçekleşti ve spoilerle bağlantılı. Ama minik bir şeyden bahsedeceğim. Çünkü alıntıları da ona göre paylaşacağım. Spoiler değil çok. Zaten üstünden geçeceğim öyle. Şey, kitabı okumadan önce birkaç spoiler almıştım. Sydney'le Adrian'ın bebeği ve Rose'la Dimitri'nin bebeği olacak ehehe mutlu aile tablosu gibi şeylerdi. YALAN. Evet, ortada bir bebek var ama bu çiftlere ait değil. Bebekle ilgili olan bölümlere ayrı bayıldım. Adrian'ın, Rose'un, Dimitri'nin ve Sydney'in tepkileri beni öldürdü. Özellikle Adrian'ın tepkileri... İçindeki baba sevgisi ortaya çıktı resmen. Daha 22 yaşında bir de kereta. :D

"Adrian Ivashkov, bebeklere fısıldayan adam." -Rose (Adrian burada bebeğe klasik rock şarkıları söylüyordu.)

Rose bir kahkaha attı. "Ah, bugünleri de mi görecektim? Dimitri Belikov, sert çocukların tanrısı, bir bebek koltuğunu arabaya yerleştiriyor."

... Dimitri bir kahkaha attı. "Rose Hathaway, namlı isyankar, anaç yanını gösteriyor."

...Böylece Dimitri ve ben de bebeğe bakmak durumunda kaldık, ki bu da çılgın bir sitcom ortamı yarattı.

Bunların dışında... Serideki eski isimler karşınıza çıkacak. Bazılarını ilkten hatırlayamadım. Ama yazar her biri hakkında hatırlatıcı bilgiler de yazmayı unutmamış. Seviyorum bu kadını ya. Bir de bu kitapta da yine hem Adrian'ın hem Sydney'in gözünden olayları okuyoruz ama Adrian'ınkiler daha ön plandaydı. Bir bölüm fazla daha anlatmıştı ve bölüm uzunluğu Adrian'ın daha fazlaydı. Resmen Richelle, Al Jane, her şeyi son kitaba sakladım. Adrian ön planda, gönlü keyfi yerinde, bak yüzü de gülüyor daha ne istiyorsun benden demiş. Teşekkürler efenim. Sydney kazığını unutmadım ama. Ehehehe.

Richelle ablamız

Başka da bir şey yok sanırım. Daha anlatırım da spoiler olur ya da saçmalarım falan. En iyisi burada bitirmek. Hoş, bitirmek de istemiyorum. Sanki yazıyı yayınladıktan sonra Ivashkov'u tamamen kaybedecekmişim gibi. -.- Bakın, bu seriyi kesinkes okuyun. Ama Adrian'a yan gözle bakmak yok. Anlaştık mı ? Durun, göz yaşlarım birikmeden yazıyı bitireceğim. Ne diyebilirim ki ? Hem VA serisi hem de Kanbağı serisi diğer vampir kitaplarından çok farklı. Çünkü ekstra eğlenceli, komik, kurgusu sağlam ve şaşırtıcı. Richelle ablaya sevgiler! Canımsın. Bazen Ivashkov'u bize tanıttığın ve anlattığın için yanına gelip, sarılmak istiyorum. Ama para yok. Pasaport yok. Vize desen uzun iş. En iyisi uzaktan öpeyim seni. Saçmalıyorum. Kaçıyorum. 

Sevgiler, öpücükler: Ivashkov'una bağlı bir Jane

Not: Ya son kez bi şey diyeyim mi ? Sanki Richelle bu ekibi kolay kolay bırakmayacakmış gibi geliyor bana. Yakut Çember'in son bölümünü okurken bile sanki devam edecekmiş gibi hisettim. Bakın yazıyorum buraya. Richelle'nin parasının suyu biraz çeksin 'ehehe bu ekibi özlediniz di mi ? alın size yeni yan seri' diye önümüze tüm ekibin olduğu bir seri koyarsa harbi balıklama atlarız. Ben atlarım yani. Üstüne ekstra para vererek hem de!

Kitap Yorumu: Kanbağı 5 - Gümüş Gölgeler

Merhabalar...

Ay, şuan çok sabırsızım. Direk konuya girmek istiyorum. Aslında kitabı bitireli üç gün oluyor ama blog'a yazma fırsatım olmadı. Yine de gün içinde ne yazacağıma dair aklımdan birkaç örnek geçti. Ve inanın bana, 2015'in ilk 'en iyi' kitabını okumuş bulunmaktayım. Richelle Mead'e kocaman alkışlar...

Öncelikle şunu belirteyim. Her zaman soruluyor çünkü. Kanbağı serisi, Vampir Akademisi serisinin yan ürünüdür. Yani VA'yı okumadan Kanbağı'na başlarsanız gerçekten ciddi kopukluk yaşarsınız. Önceliği VA'ya verin. Ki gerçekten iki seri de benim favorilerimden. Zaten VA, ilk okuduğum serilerden biri. Yeri çok ayrıdır. O yüzden bunu göz önünde bulundurarak yorumu okuyun ve direk başlayın. :D Ayrıca, serinin önceki kitaplarını okumamışlar için müthiş spoiler vermiş bir kitap yorum yazısı olabilir. Tüm uyarıları okuyup, inatla okumak isteyenler ya da seriyi okuyup, bu kitabı merak edenler hazırsa... Uçuşa hazırlanın canlarım.

Gümüş Gölgeler, serinin diğer kitaplarına göre çok daha farklı, akıcı, romantik ve aksiyon dolu bir kitap olmuş. Hatta şaşırtmalı bölümler bile vardı. Çok kısa bir zamanda okudum ve pişman değilim. Zaten okurken öyle sarıyor ki bırakmak imkansız. Gerçekten serinin en iyisi olmuş. Sanırım yazarımız bu kitabı iyi günlerinde yazmış. :D Aşık oldum desem yeridir. Şöyle de bir şey var ki bu kitabı bazı okuyucular çok sevmiş bazıları hiç sevmemiş... Bilemedim ki. Ben çok sevdim, orası kesin.

Kitabın içeriğine giriş yapıyorum hemen. Önceki kitap gibi Gümüş Gölgeler'de de hem Adrian'ın hem Sydney'in gözünden olayları okuyoruz. Ateşli Kalp'te, olaylar son anda fena karışmıştı. Adrian ve Sydney müthiş bir şekilde aşk yaşarken, Sydney'in cadı (mecazi anlamda) ve fırsatçı, yalakacı kardeşi Zoe'in bu durumu anlayıp, Simyacılara bildirmesi ile dehşet verici bir olayla karşılaşmıştık. Sydney, Simyacılar tarafından ele geçirilip, "Yenileme Programına" konulmuştu. İnanın bana, berbat bir yer.

Adrian. Sırf adı bile onca uzun ve karanlık saati atlatmama yardımcı olmuştu. -Sydney

Kitabın ilk yarısı, Sydney'in Simyacıların o dehşet ortamındaki yaşadıklarını okuyoruz. Neler çekiyor kızcağız. Valla üzüldüm. Sydney'i hala çok sevemiyorum ama güçlü olmasına hayran kaldım. Gerçekten 'beyin yıkama' bölümlerinde iyi direndi. Simyacıların aslında ne kadar kötü ve acımasız olduklarını bu kitapta görmek mümkün. Okurken sinir krizlerine girdim ve resmen Sydney'in acısını paylaştım. Bu bölümler hem heyecan verici hem de sinir bozucuydu. Ama öyle güzel sahneler vardı ki... Sanki gerilim filmi izliyormuşum gibi hissettim. Gerçekten, yazarımız çok başarılı bir şekilde anlatmış. :D Bir daha oturup, sıkılmadan okurum. Sydney'in görünmezlik büyüsüne hayranım. Burada anlatırken tekrar okuyasım geldi bak...

Sydney bambaşkaydı. Onunla aşkı, saygıyı ve beni anlayan bir dostu kaybetmiştim. -Adrian

Adrian'a gelirsek... Tahmin edebileceğiniz gibi mahvoldu. Tam gerçek aşkını buldu derken birden Sydney'i kaybetmesi... Gerçekten mahvoldu. İlk zamanlar umudu vardı. Sydney'i rüyalarında ziyaret edemese bile (simyacılar bunu bir şekilde engelliyor) ısrarla ayık kalıp, denedi. Ama bir ara pes etti ve tam eski haline döndü. Ayyaş ve Partilerin Prensi'ne merhabalar... Resmen dağıttı kendini. Bir ara Saray'a gitti. (VA'daki Saray) Orada birazcık da olsa Rose'u, Dimitri'yi ve Lissa'yı görebilirsiniz. Ama onlar bile Adrian'a engel olamadı. Zaten bir bölümde Adrian'ı sarsıp, tokatlayasım geldi. Neyse ki son anda toparladı ve biricik Adrian'ıma yine sempati besledim. (Ivashkov'una hiç kıyamayan Jane)  Ama gerçekten bu kitapta Adrian'a daha fazla aşık olabilirsiniz. Öyle böyle değil... Çok, çok değişti. Aşık olduğundan sanırım artık sorumluluklarının farkında. Pasif ve saf durumunda değil. Lider konumuna kadar geldi. Resmen kitap karakterimle gurur duyuyorum. Ne günler, ne acılar geçirdik biz onunla... (Gece gece blog yazısı yazınca böyle sarhoş modunda olabiliyorum.)

Kitabın ilk yarısı genelde böyle. Atladığım bir özel durum var mı... Düşündüm de yok. Genel hatları böyleydi. Hem heyecan verici hem akıcı... Ayrı olmaları tabii romantizm'i yok etmemiş. İkisi de birbirine öyle aşık ki... Ne cıvık cıvık ne kopuk. Tam yerindeydi.

Kitabın diğer yarısına gelirsek... Bazıları için spoiler olabilir. O yüzden uyarıyorum. Eğer bilmek istemiyorsanız lütfen burayı atlayın ve son paragrafı okuyun. :D Ama 'zaten az buz tahmin ediyorum, ek bir bilgi daha alayım' diyenler varsa lütfen sohbetimize devam edelim ve çekiştirelim.

SPOILER--- Kitabın ikinci yarısında ise işler bambaşka bir boyut alıyor. Ya aslında normalde böyle bir şey yapmazdım blog yazılarımda. Ama bu bölümleri öyle çok sevdim ki biraz çıtlatmazsam ben çatlayacaktım. 

Belki tahmin edenler olmuştur. -açıkçası okurken ben tahmin etmiştim- Adrian, Marcus, onun ekibi ve Sydney'in tutulduğu yerdeki birkaç kişinin yardımı ile oradakileri serbest bırakırlar. Ve bir kaçış planı yaparlar. Çünkü Simyacılar hiçbir zaman Sydney'in peşini bırakmamaya yemin etmişlerdir. Bu yüzden Adrian ve Sydney son anda farklı bir plan yaparak diğerlerinden ayrılırlar. Resmen, Amerika'yı gezdiler. Oradan oraya kaçtılar. Çünkü Simyacılar her yerde karşılarına çıkıyordu.Bana Mr. and Mrs. Smith'i anımsattılar. Müthişlerdi.  Ama en favori sahnem Las Vegas oldu. Müthiş bir plan yaptılar ve heyecanla okudum. Ya zaten kitabın son 80 sayfası falan hep aksiyon ve romantik doluydu. Hep bir olay vardı. Oraları soluksuz okudum. Ki zaten son 80 sayfadaki bölümlerde 'ay şurayı okuyup, bırakayım' deme gibi bir planınız olmayacak. Bıraktırmıyor kitap. Kitaba aşık olmamın ve 2015'teki okuduğum ilk en iyi kitap dememin sebebi bu bölümlerdi. Oraya bir işaret koydum. Fırsat buldukça okumayı düşünüyorum. 

"...Neden hep aşırı uçlarda geziyorsun?"

"Çünkü hiçbir duyguyu yarım yamalak yaşamıyorum, anne. Özellikle de, aşkta." -Adrian

Tüm içtenliğimle diyorum ki; bayıldım! Ben zaten aksiyon ve romantik seven biriyim. İkisi beraber her kurguyu güzelleştiriyor. O yüzden serideki favori kitabım kesinlikle Gümüş Gölgeler... Hem karakterlerin analizleri, hem kurgudaki gelişmeler ve şaşırtıcı bölümler, hem de aksiyonun ve romantizmin fazla ve dengeli olması kitabı elmas değerinde yapıyor. Beni mahveden, sinir eden hatta bunun bir gün gelip, okuyacağım bir gelişme olacağını bildiğim halde beni yıkan bir sahneyi buradan söz etmek isterdim ama o, kitabın ana spoileri. :D (Bu cümleyi ingilizceye çevirmeye kalksam sanırım üniversiteyi bırakırım.)  Beni çok iyi tanıyanlar aslında tahmin edebilirler. Adrian karakteri benim için çok farklı. İlk sevdiğim erkek karakterlerden biri. O yüzden böyle hassasım. Neyse. Geçelim bunları.

Seriyi okumanız için daha ne diyeyim bilmiyorum. Zaten seriye devam edip, Gümüş Gölgeleri okumakta kararsız kalıyorsanız... Lütfen gidip, alın ve okuyun. Seri bitmek üzere. Son kitap bu ayın 10'unda yurt dışında çıkıyor. Bizde ne zaman çıkar bilmiyorum ama güvenin bana Artemis'e yükleneceğim. :D Bana yardımcı olun da hemen çıkarsınlar. Çünkü kitap heyecanlı ve merak edici bir şekilde bitti. Her zamanki gibi... Yazarımız son darbesini vurmak için final kitabı bekliyor sanırım. Umarım Gümüş Gölgeler gibi müthiş bir şey olur. Beklentimi yükseltti.

Şimdilik bu kadar. Kitap hala aklımda. Yeni kitaplara el süremiyorum onun yüzünden. Ama bir aksilik çıkmazsa minik bir sürpriz yapacağım blog'da. Tembel olmazsam bir de... Neyse.

Kocaman sevgiler, öpücükler: Jane

Kanbağı 4 - Ateşli Kalp / Richelle Mead

Bazen kusurlar göze daha sevimli görünür.

Hmm. Nereden başlasam acaba ? Öncelikle, neredeyse bir aydır blog'a hiçbir şey yazmadım. Eğer uzun bir yazı olursa mağdur görün beni. Resmen yazmak için gün sayıyordum. Blog'a yazmaya aç kaldım. :D Bir diğer mevzu ise yorum yapacağım kitap çok fena! Zaten hem yazarına hem serisine hayran olduğum bir kitap... Eh biraz tuhaf bir yazı olacak. Benden söylemesi.

Kanbağı serisini en son geçen yaz okumuştum. Yayınevimiz sağolsun serinin yeni kitabını baya geç çıkardı ve ben de bazı nedenlerden dolayı geç alıp, okudum. İyi ki geç okumuşum! Yoksa yeni kitabı beklerken şekilden şekile girebilirdim. (Yeni kitap bu ay sonunda yurt dışında çıkıyor. Biz de herhalde yeni yılda çıkar!) 

Öncelikle, eğer bu seriyi okumayan varsa direk gidip ilk kitabı alsın. Okumaya kıyamadığım, okudukça elimden bırakamadığım bir seri. Adrian Ivashkov'un başrolde olması zaten gözü kapalı okumama sebep oluyor. Eh bir de Richelle Mead'in müthiş hayal gücü ve komik yazım tarzı da işin içinde. Ama bu kitapta her şey daha farklı. Kitabın geneli karanlık sahnelerden ve romantik dolu sürprizlerden oluşuyor.

Aşk her zaman bir imzaya bağlı olmuyor. Bence seks, değer verdiğin biriyle yapılmalı. Boş ve anlamsız bir şey olmamalı.

Bir önceki kitapta en sevdiğimiz Simyacı Sydney Sage, Simyacılara karşı çıkan bir grupla karşılaşmıştı. Ve onlara destek olmasının en büyük etkini elbette Adrian. Bu kitapta ilişkileri dolu dolu diyebilirim. Okurken kıskançlık krizlerine girdim ama eli mahkum okudum. Hem sevimliler hem uyuzlar... Ne biliyim kızamadım da çok sevinemedim de. :D Hepsi Ivashkov'un suçu ! Onu bir tek kıza bağlı görmek tuhaf oluyor. Neyse, bu kitapta Sydney iyice Simyacılar'ı yerle bir etmenin yolunu bulma çabasındaydı. Bir yandan dibinden ayrılmayan kardeşi Zoe'ya bir şeyler çaktırmamaya çalışıyordu. Diğer yandan arada kaçamaklar yapıp, Adrian'la buluşuyorlardı. Hep bir döngü içerisindeydi. Yeni bir dövme buldu ve uygulamalara başladı. Kız gerçekten zeki ve dediğim dedik biri. Açıkçası bu kitapta Sydney'e hayran kaldım. :D

Adrian'a gelirsek... Beyefendi mutluluktan havaya uçacak durumda. Bir tek kanatları eksik. O kadar mutlu ki artık alkol ya da sigara kullanmıyor. Sydney'le anlaşmaları bu. Ama bunları kullanmaması onda kötü bir etki yapmaya başlar. Biliyorsunuz, her Moroi'nin özel bir gücü olur. Adrian'ın ise ruh gücü var. Ruh'u kullanmak basitmiş gibi görünse de büyük bir sorumluluğu var. Vampir Akademisi serisinde bu yan etkileri görmüştük. Lissa, Ruh'a dayanamayıp kendini kesiyordu. Sonya ise delirmek üzereydi. Bu kitapta ise Ruh'un yan etkilerini Adrian'ın üzerinde görüyoruz. Uyuyamıyor, ölen teyzesinin sesini duyuyor, bitkin düşüyor... Resmen dengesizleşiyor ve karanlık bölüme daha da yaklaşıyor. Açıkçası bu sahneleri okumak dehşete düşürdü beni. Uzaktan Adrian'ı serseri tipli, çapkın, ayyaş ve umursamaz biri gibi görebilirsiniz. Ama onun gözünden okuyunca aslında her şeyin çok farklı olduğunu ve neden böyle yaptığını anlıyorsunuz. Richelle Mead, Adrian'ın gözünden olayları çok güzel bir şekilde aktarmış. Tam hayal ettiğim gibi. O yüzden hiç hayal kırıklığına uğramadım. Tam tersine kitabı sırıtarak okudum.

Kendimi birine bağlayıp dünyadaki bütün kadınları hayal kırıklığına mı uğratacağım ? Ben bu kadar zalim biri miyim?

Elbette olaylar bunlardan ibaret değil. Kitapta baya şeyler oluyor. Ruh'la ilgili de gelişmeler oluyor. Hatta bunun sonucunda Sydney ve Adrian saraya gidiyor. Saraydaki sahneleri okumak, beni eskiye götürdü diyebilirim. VA serisini okuyalı baya oldu ama eski karakterleri görmek, okumak... Ne bileyim sanki eski dostlara kavuşmak gibiydi. Biraz saçma bir cümle oldu ama benim için öyle. Rose, Dimitri, Christian hatta Lissa bile özlediğim karakterlerden biri. :D Bu kitapta onları kısa bir şekilde de olsa gördük ve içim ısındı. 

Kitap fantastik olmasına rağmen macera ya da aksiyon sahneleri yoktu. Şöyle söyleyeyim, son sahnelere doğru heyecan tavan yaptı ve birkaç aksiyon sahnesi vardı. Ki yazar öyle bir hayal gücü kurmuş ki "Eh biraz çıldırın ve sonrasında daha sabırsız olun" mesajını vermiş. Ben çok şaşırmadım son sahneye ya da "çıldırmalık" olaya... Richelle bu. İlla bir dönüm noktası yaratıyor serilerinde. O yüzden merakla yeni kitabı bekliyorum. :D

Sydney'i yüzüne ve saçlarına vuran ışıkta izlerken, insanların güneş için yaratıldığından bir kez daha emin oluyordum.

Bunların dışında... Spoiler vermemek için Sydney'in neler çevirdiğini ya da planlarını anlatmayacağım. Ama Adrian'la yaşadıkları romantik anlardan bahsedebilirim. (Bana işkence gibi gelse de...) 

Serinin başında hatta daha VA serisinde Sydney, bizimkilerden yani Moroi ve Dhampir topluluğundan olabildiğince uzak duruyordu. Daha sonra Adrian'la ve diğerleriyle dip dibe kalınca bu duruma giderek alıştı. Özellikle bu kitapta Sydney'de büyük değişiklikler olduğunu fark edebilirsiniz. Adrian'la geçirdikleri zamanlar cidden çok güzel. Ne çok detaya girip, boğuyor ne de kısa geçiyor. Okurken mest olabilirsiniz. Açıkçası Adrian'ın gözünden böyle romantik sahneler okumak daha da hoşuma gitti. Yazar cidden cuk diye oturtmuş seriyi. Ve bu ikilinin birbirleri için çabaladıkları gözler önündeydi. Sydney her zaman Adrian'ın iyiliğini ve sağlığını düşünüp, durdu. Adrian ise habire "Acaba Sydney'i nasıl mutlu edebilirim?" çabalarındaydı. Hoş, Sydney sadece Adrian'ın varlığı ile mutlu olabilen biri. :D Yani kısacası hem sevimli hemde örnek verici bir çift olmuşlar.

Aşk, karanlıkta bir ateştir. Bir kış gecesi ılık bir nefestir. Sana evinin yolunu gösteren bir yıldızdır.

Kitap elbette Sydney ve Adrian'dan oluşmuyor. Yan karakterlerden kısaca bahsedersem; bu kitapta yan karakter olarak Angeline favorimdi. Kızın anormal hareketleri, davranışları... ne bileyim diyalogları bile komiğime gitti. Gerçekten çok doğal bir karakterdi. Trey'le aralarındaki sorunu bi an önce halledip, beraber olsunlar istiyorum. :D Jill ve Eddie çiftine gelirsek... Son ana kadar birbirlerinden çok uzaklardı ama yazar son sahnede gülümseten bir kurgu yazmış. Artık şu Eddie'nin de yüzü gülsün! :D

Hayal gücümü asla dönemeyeceği bir yere gönderdiğin için teşekkürler.

Son olarak tek söyleyebileceğim şey; muhteşem diyaloglarla dolu dolu olan ve inanılmaz kurgusuyla baş döndüren bu seriye sıkıca bağlanın, sevin, bırakmayın. Favorilerimden biri ve kesinlikle okunmaya değer bir seri. :D

Sevgiler, öpücükler: Jane

Not: Bu kitapta Sydney'in en sevdiği tatlının baklava olduğunu öğrendim. Adrian sırf baklava için Yunan lokantasına gidiyor. Açıkçası o sırada Abe'nin oraya basıp, "Baklava bir Türk tatlısıdır!" demesini bekledim bile. :D

Not2: Bu kitapta Adrian'daki değişiklikleri fark edebilirsiniz. Mesela eskisi gibi zevk düşkünü ya da elmaslar yağdıran bir adam değil. Maddiyattan önce maneviyatın geldiğini düşünmeye başladı.

Film Yorumu : Vampir Akademisi

Bir kitap kurdunun en acı verici olayı; kesinlikle, favori kitap serisinin, filme dönüştürülmesi ve her ne kadar sıfır umudu olsa da merakından kendini sinemaya sürükleyip, hayal kırıklığı ile geri dönmesidir. Aslında Kemikler Şehri'nden sonra ön yargılı olmamaya çalıştım kitaptan uyarlanan filmlere. Ateşi Yakalamak'a öyle gittim ve gayet de memnun kaldım. Ama Vampir Akademisi... Yapmayın, cidden. Daha ilk oyuncuların seçiminde hayranları hayal kırıklığına uğratan ve Mean Girls'in yönetmenin üstlendiği bir filmden bekletimin olması imkansızdı. 

VA kesinlikle favorilerimden. O serinin yeri bende çok ayrı. Feci hasta olduğumda bile elimden bırakmadığım bir seri ki karakterlerinin hepsine ayrı bir hayranlığım var. Team Ivashkov'um diye Belikov'u görmezlikten gelenlerden de değilim. O yüzden serimi mahveden filme burada rahat rahat sövebilirim. Benim işim bu. Ya filmi yükselteceğim ya da yerden yere vuracağım. Ve şeey, bu sefer yerden yere vurma zamanı.

Filmin konusundan bahsetmeyeceğim çünkü kitaba çok sadık kalınmış. Her sahne hemen hemen vardı. Hatta çoğu replik bile vardı. Ben izlerken "Heh evet şimdi bunu söyleyecek." diyordum. :D Her zaman dediğim gibi ; sanki senaryoyu önceden okumuş gibiydim. Amaaa bazı sahneler vardı ki "ciddi misiniz ?" dedim. Hani senaristler kurguya biraz yenilik katalım falan demişler ama resmen batırmışlar. 

Şunu itiraf edeyim ; dünden beri bir heyecan vardı içimde. Sonuçta VA'nın filmi ya ! Ben bu seriyi lise hayatım boyunca okudum. Resmen onunla beraber büyüdüm. Heyecanımın olmaması imkansızdı. Hatta filme, seriye başlamamı sağlayan en yakın arkadaşımla gittim. Sinemadaki o koltuklara oturunca bir heyecanlandık ki... Hem stres hem heyecan. Film başlarken biz çikolata kemirmeye başladık. :D 

Filmle ilgili diyecek çok şeyim var. Bir kere ben oyuncu seçimlerinde sadece Christian Ozera rolünü üstlenen Dominic Sherwood'u çok uygun bulmuştum. Onun yüzünden filmde Team Ozeracıyım. Diğer oyuncuları karakterlere yakıştıramadığım için bir türlü ısınamamıştım. Ama Rose'u oynayan Zoey Deutch'a haksızlık yapmışım. Fiziksel yönden olmasa da tipik bir Rose Hathaway olmuş. Filmdeki esprileri ve mimikleri çok hoşuma gitti. :D Lissa'yı oynayan kızı hiç mi hiç sevmedim. Kızın ses tonu bile itici. Daha sempatik, sevimli bir Lissa bulamamışlar mı ? Bayan Karp'ı oynayan kadına hayran kaldım. Ve onun Claire Foy olduğunu öğrenince ayrı bir şok yaşadım. Karaktere cuk oturmuş.  Dimitri Belikov'a gelirsek... Sanırım bu konuda acımasız olacağım. Seriye başladığımdan beri aklımda hep Belikov olarak Ben Barnes vardı. (Arkadaşım sağolsun.) Ama seçtikleri oyuncu, Danila Kozlovsky bir karakteri bu kadar mı berbat oynar ? Zaten adama uzun saç hiç yakışmıyor. (Kısa saç cidden yakışıyor.) Oradan kaybetti. Mimikler desen... Benim tanıdığım Dimitri çok sırıtan biri değildi. Sert yapılı ve soğuk tipli biriydi. Danila hiç spor salonuna gitmiş mi acaba ? Kol kasları tamam da, sırt kısmını n'apcaz ? Çok detaya girdim biliyorum ama kitapta Dimitri öyle bir anlatılıyor ki insan ister istemez Tanrı gibi bir adam bekliyor karşısında. Danila çok iri yarı kalmış. O iriliği kaslardan oluşsaydı çenemi kapalı tutardım, cidden. Ama ne yazık ki Danila karakterimizin içine etmiş. Ben Barnes olmadı ama daha uygun birini bulabilirlerdi. Yapımcılara, yazara ve yönetmene söylenecek çok söz var ama burada bitireceğim. :D

Filmde çok itici, alakasız ve 'sırıtan' sahneler vardı. Onları izlerken habire gözlerimi devirdim. Mean Girls yönetmeninden ne beklenebilir ki ? Oraya bir aksiyon veya fantastik yönetmeni koyulsaydı bambaşka bir film izliyor olurduk. 

Filmin ilk yarısında zaten habire içimden söylendim. "olmamış, ah hayır, bu böyle miydi, cidden itici..." Sonra ikinci yarıda dik oturmaya başladım. Çünkü cidden heyecanlı ve güzeldi. Bu sefer haklarını yiyemem. Son dakikalarda resmen bombaları patlatmışlar. Son sahnede kahkaha bile attım. Ve Zoey'i çok daha sever oldum. Rose'u bu kadar mı güzel oynar bir insan ya... Filmin sonunda zaten devam filmin geleceği bariz belirtilmiş.

Benim aklım hala son sahnelerde. Her ne kadar olayları bilsemde izlemesi çok farklı geldi. Asıl ironik olan ise ; ilk kitap benim için vasattı, baya okumamak için süründüm. Sonlara gelirken elimden bırakamamıştım ve serinin bağımlısı olmuştum. Aynı şeyi, farkında olmadan filmde de yaşadım. İlk yarısından sinirden delirecektim ama ikinci yarıda filme bağlandım. Ve son sahnede zaten olmuş gibi falan dedim. Umarım ilerleyen filmlerde toparlarlar ve kurgunun daha karanlık taraflarını görürüz. Çünkü cidden değeri hakkeden bir seri. Filmin geneli vasat olsa da dediğim gibi son sahne dengeleri değiştirdi. Hatta biterken falan "ııı biraz daha devam edebilirdi" bile dedim içimden. Tabii devam etmesi için diğer karakterlerin oyuncu seçimleri olacak. Ve ben Adrian Ivashkov'u filmde görmek istemiyorum ! Yapımcılar Belikov'u bu kadar berbat seçtilerse Adrian'da ne yaparlar... bilemiyorum ve görmek de istemiyorum.

Filmi çok mu yerden yere vurdum, bilemiyorum. Benim görüşlerim bunlar. Bir VA delisi olarak bunları söylemem hakkım. Hoş, zaten filmden beklentim yoktu. Tek sevdiğim sahneler Ozera'nınkilerdi. Onun rolünün hakkını vereceğini biliyordum ve beni hayal kırıklığına uğratmayan tek oydu. Ah, bu arada dövüş sahnelerine bayıldım. Rose'un hareketlerine aşık bile oldum diyebilirim. The best gurl !

 Filmde Team Ozera, kitapta Team Ivashkov. Sevdim bu işi. :D

Filmi bir daha izler miyim ? Valla, sinema koltuğunda otururken "bu filme nasıl para verdim ben, paramı geri istiyorum" diye mızmızlanıyordum ama çıktığımda "hmm internete düşsün de şu son sahneleri bir kere daha izleyeyim" dedim. Çok çelişkili bir durum. :D Umarım'lı bir yorum yapmayacağım. Her şeyi akışına bırakıyorum. Ben kitaplarımla mutluyum. Bir kitap kurdu, sevdiği kitabın filmine sıfır umutla da gidebiliyormuş. Bunu kanıtladım.

Şimdilik bu kadar. Adrian Ivashkov oyuncusu açıklanana kadar rahat rahat uyuyabilirim. :D

Sevgiler, öpücükler: Jane

Kanbağı 3 - Mavi Büyü / Richelle Mead

    Kitabı bulup, alana kadar canım çıktı. Kitap bitince de canım çıktı. Bir kitap beni ancak bu kadar mahvedebilirdi. Richelle Mead kesinlikle benim azrailim. Kadın, Adrian Ivashkov karakteriyle beni yerle bir edebilir...
"Beni kandırma. Şeye dayanamadığımı biliyorsun..." "Bana mı ?" Dergiyi işaret ettim." Bulmacalara. "

Kanbağı serisinin 3.kitabı Mavi Büyü, yurtdışında Şubat ayında çıkmasına rağmen bizde ancak çıktı ve sonunda okudum. Kitabı okumadan önce yorumları okumuştum. "Eh, bu sefer ayvayı yedim." dedim. Ki daha bu başlangıçmış. Kanbağı'nın 4.kitabı, Vampir Akademisi'nin Kan Sözü kitabının etkilerini oluşturacak cinstenmiş. (Kan Sözü, tüm doğal afetlerden daha büyük yıkım getirmişti okuyuculara.)
"Sen onun kadar kayıp vaka değilsin. Yani Rose konusunda, onun Rus bir gardiyana olan destansı aşkını aşmak zorundaydım. Oysa seninle tek sorunumuz türlerimiz arasındaki birkaç yüzyıllık önyargılar. Benim için çocuk oyuncağı!"

Hazır aklımdayken kitabın konusundan bahsedeyim ; Mavi Büyü, Altın Zambak'ın devamı niteliğinde. Olaylar kaldığı yerden devam ediyor. Adrian, reddedilince Sydney'den uzak durmaya devam eder. Jill ise Adrian'la aralarında ruh bağı olduğu için olan bitenlerden haberi vardır ve o da Sydney'e karşı biraz tavırlıdır. Eddie ve Angeline ise ilişkilerine aynen devam ediyordur. Buraya kadar her şey normal.
" Biliyorsun normal şartlar altında beni yatak odasına davet etmen günümü aydınlatırdı."
Ama bir gece, Bayan Terwilliger (Sydney'in okuldaki tarih hocası ve aynı zaman da kadın büyücü/cadı) tarafından uyandırılan Sydney yepyeni bir olaya adım atar.  [Sydney bir simyacı fakat büyü de yapabiliyor. Bayan Terwilliger bunu öğrenince onun peşini bırakmamış ve Altın Zambak'ta iyice eğitmeye başlamıştı. Her ne kadar bu hoşuna gitmese de Sydney'de büyücülük eğitimine Adrian dışında herkesten gizleyerek yapmaya devam eder.] Bayan Terwilliger'ın aradığı gece ise bir yer belirleme büyüsü yapmıştır. Çünkü Bayan Terwilliger'ın kız kardeşi Veronica kötü işlerin peşindedir. Genç kalmak için genç büyücü kızların canını almaya devam ediyordur. Ama ilerleyen bölümlerde olayların daha karışık olduğu anlaşılır.
" Merak etme. " diye mırıldandı. " Elbise kalacak. " " Ah bu kararı sen mi vereceksin ?" " Evet." "... Bazen ,son noktaya ulaşmadan önce, yolda biraz oyalanmaya değer. "

Kitaptaki bir diğer entresan konu ise yine Altın Zambak'ta karşılaştığımız Işık Savaşçıları topluluğu. Bu Savaşçılar, Strigoileri öldürmeye çalışan bir gruptur. Hatta bu yüzden Sonya Karp'ın başı belaya girmişti. Simyacılar Sydney'i de işin içine katıp bir şekilde halletmeyi başarmıştı ama bu kitapta gördüğümüz gibi işler hiçte öyle gibi değildir. Savaşçılar sadece Strigoileri değil Moroileri de hedefleri haline getirmiştir. Sydney bu durumda eskiden simyacı olan ama şimdi kendi hayatını özgürce yaşayan Marcus'u bulmaya gider. Marcus, yanağındaki simyacı dövmeyi kırarak kendini özgür bırakmıştır. Yanaklarındaki o simyacı dövmeler bir tür mühür gibi bir şey. Sydney'de bir simyacı olmasına rağmen vampirleri benimsemiştir ve o da bu işin içine katılır. Sonrasında işler fena kızışıyor. Ki kitabın sonunda Richelle bombanın ipini çekmiş bile. Bizi 4.kitapta patlamaya hazır bir bombayla karşı karşıya bırakmış. :D

4.Kitabın Kapağı

Adrian hafifçe kıkırdayıp bileğimden yakaladı ve elimi çekip yatak örtüsüne yapıştırdı. " Seni yavaşlatanın ben olacağım aklımın ucundan geçmezdi. "

Bu heyecan dolu olaylar dışından gelelim Adrian'la Sydney durumuna... Yazar daha ilk sayfalar da öyle bir şey yapmış ki "Heyo, işte budur. Bayılıyorum bu kadına." dedim. Sonya Karp'ın düğününe giderken Adrian'la Sydney aynı uçakta karşılaşırlar.(Minik Not: Sonya'nın düğünü sayesinde kısacıkta olsa Rose ve Dimitri'yle karşılaşıyoruz. Ve Rose'un baş belası ve bir o kadar eğlenceli olan babası Abe'yi de gördük. Abe'in Türk olduğunu söylemiş miydim ?) Sonrasında konuşmamaları mümkün değil zaten. Adrian, Sydney'den sinyaller alınca hele hiç peşini bırakmaz. Ivashkov'u neden sevdiğimi bir kere daha anladım.:D Özellikle bu kitapta Adrian'ı sık sık görüyoruz. Sydney'le ayrılmaz ikili oluyorlar. Her konuda Sydney'e yardımcı olup, yanında bitiyor. Eh,bu da yakınlaşmalarını sağlıyor. Her ne kadar Sydney içinden "O bir vampir.Onunla birlikte olamam." deyip beni çıldırtsa da kızı da anlıyorum. Simyacılar, vampirlere karşı katı davranıyorlar. O da böyle görerek büyüdüğü için elinde olmadan uzak durmaya çalışıyor.Hadi ama... Kim Ivashkov'a karşı koyabilir ki ?!
" Seninle öpüşmekle yola gelmek sayılmaz. " Bana uzun ve imalı bir bakış attı. " Öpüşmekle kalmadığımızı hatırlatırım Bayan Hızlı Öğrenen. "
Hemde ne yakınlaşmalar... Okurken şekilden şekile girdim. :D Ah bir de bizimkiler başlarına ufak bir bela alıyorlar. Sydney, Bayan Terwilliger'ın yapmasını istediği büyüyü yapıyor ve karşısına küçük bir ejderha çıkıyor. Bir koruma büyüsü aslında. Bu ejderha gözlerini açar açmaz kimi görürse ona bağlı kalıyor. Ve bilin bakalım bu ejderha ilk kimleri gördü ? :D Evet, Adrian'la Sydney'i şuan anne-babası olarak görüyormuş. Kahkahalardan okuyamamıştım o bölümü.

" Dur bir dakika. Sen şimdi bana ilişkimizin kaderini on beş yaşındaki bir kızın tavsiyelerinin, tek gözlü bir Chihuahua eğitmenin palavralarını ve seni gümüş çatal bıçak takımlarının üzerinde öpmemin mi değiştirdiğini söylüyorsun ?" " Evet aynen öyle diyorum. " " Vay canına. Bende senin kalbini kazanmak zor sanırdım. "

Pekala, bu seriye ilk başladığım zamanlar Sydney'e gerçekten gıcık oluyordum. Özellikle Adrian'la yakın oldukları için. Fakat bu kitapta Sydney'i daha çok sevmeye başladım. Ki zaten onda da bazı değişiklikler vardı. Daha hareketli, cesaretli ve hırslıydı. Hatta okurken bazı yerlerde "Sydney'le ortak yönlerimiz varmış." bile dedim. O yüzden sinir krizine girmedim, kitabı duvara fırlatmadım, okurken somurtmadım. Tam tersi her seferinde sırıttım. :D  Eh kitabın sonlarına doğru birazcık somurtsam da kitap harikaydı ! Richelle'ye gidip sarılasım geldi, böyle bir seri yazdığı için. Kitap dolu doluydu. Hiçbir yerde sıkılmadım, tam tersine acaip eğlendim. Bitirmemek için her gün gıdım gıdım okumaya çalıştım ama elbette bitii. :(
" Palton hala bende. " "Sende kalsın. Başka paltolarımda var." "Palm Springste yün bir palto ne işime yarar ?" "Geceleri üzerine örter beni düşünürsün." "Bana romantik laflar etmemeye söz vermiştin." "Bunun neresi romantik ? Ben sadece bir öneride bulundum. O palto kalındır insanı sıcak tutar diye söyledim. Neden ağzımdan çıkan her lafta başka bir anlam arıyorsun ?" "Öyle bir şey yapmadığımı sen de biliyorsun. " "Inan bana Sage, bazen mahkemeden senin için uzaklaştırma emri çıkarttırmayı bile düşünüyorum. " "Adrian!"

Ve kitabın sonunda, her ne kadar inkar edip, aklındakileri dile getirmemeye çalışsa da Sydney'de Adrian'a karşılık verir. Bizimkiler mutlu mesut bir gün geçirdikten sonra Sydney, kaldığı yurda geri döndüğünde bir sürprizle karşılaşır. Bu sürpriz, Adrian'la olan ilişkisini, Simyacıların planını ortaya çıkarırken yaptığı yasak işleri ve büyücülükteki eğitimini tehlikeye sokabilir. Umarım, gelecek kitapta yazar öldürücü vuruşlar yapmaz. Yoksa bu sefer bana kalp dayanmaz. :D Kitap sonrasında Adrian Şarkısı olarak nitelendirdiğim Give Your Heart a Break ve In Real Life , Hold Up şarkılarını dinledim. Şarkıların sözleriyle Ivashkov uyumluluğu bu kadar olur. :D
" Emin misin ? Çünkü aklıma bir sürü sevgi sözcüğü geldi. Elmalı turtam. Çikolatalı pastam. Akide şekerim. " " Neden hepsi yüksek kalorili yiyecek isimlerinden oluşuyor ? Hem hiç romantik değiller. " "Ne dememi tercih edersin ? Kereviz sapım mı ? Doğrusu bu da bende sıcak duygular uyandırmıyor. "

Öhöm, evet şimdilik bu kadar. Kasım'a kadar Ivashkov'a elveda... o.o
Son bir alıntı ; Belki dolgulu sütyen de alabilirsin. " Çabucak göğüslerime baktı. " Aslında gerek yok. Ama mutlaka topuklu giy. "
" Adrian!"

Sevgiler, öpücükler ; Jane

Seri İncelemesi : Vampir Akademisi / Richelle Mead

      Bu seriyi anlatmaya hiçbir zaman doymayacağım sanırım. Çünkü favori karakterimi bu seri sayesinde buldum. Richelle Mead'in mükemmel hayal gücüyle süperötesi karakterlerle ve heyecan dolu olaylarla tanıştım. "Eğer bir dilek hakkım olsaydı hafızamın kitap,müzik ve izlediğim her şeyin yer aldığı bölümün silinmesini isterdim. Böylece tekrardan o anların tadını büyük bir zevkle yaşardım." dediğim bir 'keşke' cümlesi VA serisi içinde geçerli. Seriyi ilk okuduğum zamanki heyecanla yine okumak isterdim. 

Serinin baş tanıtımı için ; VA

Bu yaz tatilim oldukça boş geçtiği için habire blog'a bi şeyler yazasım var. (Bu anların tadını çıkarmalıyım !) Blog'um da favorim olan her şeyi yazıcağıma kendime söz verdiğim için VA serisiyle yoluma aynen devam ediyorum. Umarım bu müthiş seriyi okursunuz. 2014-Mart'ta filmi de çıkacak ama öncelik kitabı okumak olmalı. O yüzden şimdi gömülün yazıma !

Rose : "O elbiseyi gördün mü?"
Dimitri : "Evet gördüm."
Rose : "Beğendin mi?" 
Dimitri cevap vermedi.
Rose : "Eğer dansta onu giyersem ünümü tehlikeye atar mıyım?"
Dimitri : "Okulu tehlikeye atarsın."

Buz Öpücük ; Serimizin ikinci kitabına nedense bayılıyorum. Çünkü şu favori karakterim diye sayıkladığım ayyaş ve keş geliyor. (Evet,yanlış duymadınız.) Kitabın konusunu boşverin. Adrian Ivashkov'la tanışın. Nerde kötü alışkanlık,Adrian orada. Sigarası, alkolü, kadınlara düşkünlüğü... Bu kitapta elbette bizim asi kızımız Rose'a takıntılı oluyor. İlk başta ciddiye almıyorsunuz ama Ivashkov feci halde takıntılı oluyor. Parfüm dolu kutular, iltifalar, habire karşısına çıkıp "küçük dampir" demeleri falan... Serseri, kendinden emin, Kraliçe'nin yeğeni olduğu için hafif şımarık olması, ona tutulmamam için bahaneler değil. Beyfendinin bir de ruh gücü var. Prenses Lissa gibi... Kitapta Adrian dışında pek eğlenceli bir şey yok :P Rose-Dimitri olağanüstü birbirlerine karşı çekimleri devam ediyor ama  Tasha (Christian Ozera'nın halası) ortaya çıkınca işler kızışıyor. Çünkü Dimitri'yle oldukça yakınlar. Mason ise Rose'a olan sevgisi giderek artıyor. Baş düşmanları Strigoiler ise yerlerinde durmuyorlar. Yani kısacası bu kitap felaketlerin sinyalini veriyor...

Ona sinsi bir bakış attım.”Bana Rusça küfür etmeyi öğretirsen ,dilinizi yeniden değerlendirebilirim.”
“Zaten çok fazla küfrediyorsun.”
“Sadece kendimi ifade etmeye çalışıyorum.” 

Gölge Öpücük ; Serinin dönüm noktası olan kitaba merhaba deyin ! Yazar, işlerin kızışacağını ve hiçbir şeyin artık eskisi gibi olmayacağını açık bir dille bu kitabın sonunda belli etmişti. Bu kitabı okurken feci hastaydım. Yorganın altından zorla kitabı okuyordum. Kitap bitince o hastalığa salya sümük ağlamak eklendi. Sonunda nedense ağladım. Duygusal anlarımdan biriydi sanırım. :D Rose'un mezuniyeti yaklaşmıştı fakat St. Vladimir Akademisi Strigoilerin saldırısına uğrayınca ortalık fena karıştı. Rose, hayatını değiştirecek bir yol ayrımına girmişti. Ya en yakın arkadaşının yanında kalacaktı ya da aşkının peşine düşecekti. Onu öldürmek için !  Ne kadar sancılı bir durum değil mi ? Kitap bitince zaten kendimi direk 4.kitabın kollarına attım....

Kalbim durdu. Dünyam durdu.
En çok değer verdiğin şeyi kaybedeceksin...
Rhonda'nın bahsettiği ben değildim. Dimitri'nin hayatı bile değildi.
En çok değer verdiğin şeyi.
Kaybettiği ruhu olmuştu.

Kan Sözü ; Kesinlikle serinin en "Ne yaptın yazar sen ya ?", "Olamaz.İşte şimdi ayvayı yediler.", "Yok canım daha neler ?", "Kitabı fırlatmak istiyorum.Şimdi ne olacak?" kitabıydı. Yazarda bu durumu kabullenmiş olacak ki "Okuyuculardan bir çok mesaj aldım. Kitabı fırlatanlar bile olmuş." demiş bilmiş bilmiş. (Yine de çok seviliyorsun Richelle Mead!) Rose'un korkulu rüyası gerçekleşmişti. İmkansız aşkı, Strigoi olmuştu ve onu avlaması gerekiyordu ama elbette yapamadı. Bunun sonucunda baya acı çektiği gerçeği var... Okurken bende Rose'la birlikte süründüm diyebilirim. Serinin patlama noktası olarak bu kitabı gösterebilirim. İyi yönleride vardı. Rose, Rusya'ya giderek Dimitri'nin ailesiyle tanışmış oldu. Ama Strigoi Belikov yerinde durmamaya yemin etmiş gibi. Kitabın sonunda Rose'a bir mektup yazmış ki... "Nerede 5.kitap, rahatsız etmeyin beni." dedirten cinstendi.

"İlk dersimi unutmuşsun: Tereddüt etme."

Ruh Bağı ; Bu kitapta heyecan aynen devam ediyor. Rose'un önünde iki seçenek vardı ; ya ölecekti ya da öldürecekti ama asi kızımız kalbinin sesini dinlediği için yanlışı seçti. Akademi'ye geri dönmüş olsa bile aklı hala Dimitri'deydi. Bu sefer kovalamaca tam tersine dönmüştü. Dimitri,Rose'un peşine düşmüştür. Ve bir de Adrian Ivaskov meselesi var... Gölge Öpücük'te Rose gitmeden önce Adrian'dan para almıştı ve bunun karşılığında ona bir şans vereceğine dair söz vermişti. Şimdi aklı Dimitri'de olsa bile Adrian'la bir ilişki yaşamaya başlamıştır. -Onların sahnesini okurken krizlere girdiğim gerçeği var elbette.-  Bu kitapta bir çok olay oluyor. Okurken resmen başım dönmüştü. Rose ve arkadaş grubu bir mucizenin peşine düşerler. Ve imkansız gibi görünen mucize gerçekleşir. Ama bu sefer Rose'un başı derttedir. Cinayetten suçlu bulunarak tutuklanır. Bakın şu işe... Dimitri'yle aralarındaki buzlar yetmiyormuş gibi hapishanenin parmakları arasında yer alıyor.

"Savaşırken çok güzel görünüyorsun," dedi Dimitri. "Cennetin adaletini dağıtmaya gelen bir intikam meleği gibisin."
"Komik," dedim, kazığı tutuşumu değiştirirken. "Zaten bu yüzden buradayım."
"Melekler de düşer, Rose."

Son Fedakarlık ; Serinin son kitabına merhaba deyin ! Okumaya kıyamıyorum diyordum kitap ne ara bitti bilmiyorum. Seriyle birlikte bende bittim. Yine macera ve aksiyon tavan yapmıştı. Aşk üçgenine hiç girmiyorum... Rose'un bir seçim yapması lazımdı ve seçimi sayesinde Adrian gibi benimde kalbim fena kırıldı. Aslında Dimitri'yi seçtiği için acaip mutlu oldum. Çünkü öyle olması gerekiyordu.Ama serseri, ayyaş, keş aşığımız kalbi kırılınca çok fena oluyormuş onu anladım... Her neyse. Rose seçim yapabildiğine göre katil suçlamasından kurtulmuş gibi görünüyor. Ama hiçbir şey görüntüğü gibi değildir. Katili öğrenince şoka girmiştim. Ve Rose suçsuz olduğunu kanıtlamak için arkadaşlarının hazırladığı kaçış planı sayesinde firardadır. Ne kadar mantıklı bir durum değil mi ? Suçsuz olduğunu kanıtlamak için kaçıyor. :D Gerçekten çok heyecanlı bir kitaptı. Son sayfaları okurken aklım başımda değildi zaten. Yazar seriyi dört dörtlük bir kitapla bitirmiş.

Adrian: ''Seni sevdim! Seni sevdim ve sen beni yok ettin. Kalbimi alıp parçaladın. Kazık saplasan daha iyiydi!''

Son kitapla beraber VA maceramda sona erdi. Seriyi okuduğum için acaip mutluyum. Adrian Ivashkov'u tanımakla, seri benim gözümde seviye atlayıp bir sürü artı puan kazandı zaten. :D Richelle Mead, her ne kadar her fırsatta Ivashkov'a acılar çektirse de favori karakteri olduğunu biliyorum !!!

Not: Serinin ilk 3 kitabının kapak görüntüleri gerçekten çok itici. Ama buna dayalı olarak seriden uzak durmayın. Dışı ne kadar kötüyse içi bir o kadar mükemmel. Serinin son 3 kitabının kapak görüntüsü için laf yok. Önemli olan VA'daki  sürükleyici olaylar ve karakterler.

Sevgiler,öpücükler ; Jane

Seri İncelemesi : Kanbağı - Richelle Mead

Yeni kitaplarının çıkmasını beklerken aşırı heyecanlandığım ve kitapları çıktığı zaman da okumaya kıyamadığım, işin içinde Adrian Ivashkov'un baş karakter olduğu Vampir Akademisi'nin yan serisi olan Kanbağı ile tanışmaya hazır mısınız ? Şahsen bu seriye bayılıyorum. En sevdigim kitap karakterini yakından tanıma şansı veren bu seriyi sevmemem imkansız. Sydney Sage'in başlardaki sıkıcı, uyuz anlatımına rağmen daha ilk kitaptan serinin bağımlısı oldum. Evet bu seri Vampir Akademisi'nin mükemmel yan serisi. (Yazının bundan sonrası şuan VA okuyan ya da okumamış olanlar için spoiler olabilir.)

Baş karakterlerimizde ilk Vampir Akademisi-Kan Sözü'nde tanıdığımız Simyacı Sydney Sage, Kraliyet ailesinden ve VA serisinde çok iyi tanıdığımız Adrian Ivashkov, yine VA'dan tanıdığımız gardiyanlardan biri olan Eddie ve Moroi olan Jill var. Serideki olaylar genel olarak bu dört karakter arasında yaşanıyor. Tabii elbette Sydney ve Adrian odak noktalarımız.
Richelle Mead, bu serisinde simyacıları ön planda tutmuş. Vampirlerden çoğu zaman uzak duran ve soğuk tipli olan bu simyacılar, vampirlerin arkalarını toplamakta da ünlüler. (Yani vampirlerin öldürdükleri kişileri ortadan kaldırabiliyorlar.) Sydney Sage'de vampirlere karşı çok katı olan bir ailede büyümüş bir simyacı. Kan Sözü'nde Rose'la karşılaştıklarında ne kadar mesafeli olduğunu görmüştük. İlk başta bu bana çok tuhaf gelmişti ama empati kurunca Sage'i anlayabildim. Yazarımız işte bu nokta da işleri karıştırmaya başlamış. Çünkü serimizde imkansız bir aşk daha doğmak üzere. Adrian Ivashkov bir Moroi (üst model vampir de denilebilir) ve Sydney ise Simyacılıkta ilerleyen bir genç. Eğer bir vampire tutulursa neler mi olur ? Seriyi okudukça felaketleri daha çok ciddiye almaya başlayacaksınız.

Kanbağı : Serinin ilk kitabında biraz durgunluk var gibi gözükse de oldukça akıcı bir kitaptı. Sydney, kardeşini simyacı dövmelerinden uzak tutmak için (simyacıların simgesi yanaklarına yapılan zambak şeklindeki ve altın rengi dövmeler) verilen görevi üstlenmeyi kabul eder. Görevi ise Moroi Jill'i (umarım VA serisini okuyanlar bu yazıyı okuyordur çünkü Jill, Lissa'nın sonradan ortaya çıkan kardeşi) Palm Springs'de güvenli bir şekilde koruması ve hayatına devam etmesini sağlamaktır. Yani korkulu rüyaları gerçek olmuştur : bir vampirle baş başa kalacaktır. Tabii Sage, Jill'le beraber Adrian Ivashkov'un geleceğini bilmiyordur. Ivashkov'la beraber işler daha çok eğlenceli ve karışık bir hal alır. Şahsen ben konusuna bayıldım. Tahmin ettiğim gibi de heyecanlı ve süper eğlenceliydi. Adrian Ivashkov'un olduğu bir kitapta eğlence sınır tanımıyor, bunu kesinlikle bilmelisiniz. Tabii kalbi kırık Adrian her ne kadar kendinden bir şeyler kaybetmediğini gösterse de içindeki fırtınaları Sage görebiliyordur. Bazen rahat tavır halleri Sydney Sage'i çıldırtsa da şimdiden süper ikili oldular diyebilirim. :D Ama kitapta sadece eğlence yoktu. Çözülmesi gereken sırlar ve korunması gereken bir Moroi kızı Jill vardır. Yazar bu seride işleri daha çok karıştırmış. Okudukça ağzım kapan gibi açılmıştı. 
Vampirlerle uğraşması gerekmiyormuş gibi meslektaşlarından birinin sırrını açığa çıkarması gerekiyordur. Çünkü el altından yasak işler yapıyordur. Elbette Simyacı kahramanımız Sydney bu olaya el atar. :D Ama durun. Kitabın son sayfasında çığlık atmanıza, bir sonraki kitaba geçmek için kendinizi parçalamanıza neden olacak bir karakter geliyordur. Dimitri Belikov'a yeniden merhaba deyin ! 

Altın Zambak : Sydney, büyüyle uğraşan, kendi halinde biriyken insanlar ve vampirler arasında bir köprü görevi görmeye başlamıştır. Üniversite hayallerini bir kenara bırakıp Moroi Jill'le Palm Springs'de yaşamak zorunda kalmıştır. Ayyaş ve beş parasız olan, her defasında peşine düşen Adrian'ı unutmamak lazım. Ivashkov ailesi Adrian'dan parayı kesince bizimki parasız kalır ve Sage'in başının etini yemeye başlar. Bu tatlı takılmalar, şakalara ciddileşmeye başlayınca... Evet sonrasını anladınız. Simyacı ve vampir aşkı. Yani imkansız bir aşk. Ama Sydney başkasıyla takılmaya başlayınca ortalıkta imkansız diye bir şey kalmıyor. Adrian, yeniden aşık olmaya başlıyor ve bu sefer kaybetmeye niyeti yok gibi. 
Şok edici bir sır tüm vampir dünyasını yerinden oynatmaya başlar.Dimitri Belikov'un neden geldiğini o zaman anlıyoruz. Beraberinde getirdiği Sonya Karp ve Angeline (Jill'in yeni oda arkadaşı) 'da kitabı daha eğlenceli hale getirdikleri kesin. Adrian ve Sydney dışında bir aşk üçgeni var ki... Gardiyan Eddie, Moroi Jill'e aşık ; Angeline ise Eddie'yi gözüne kestirmiştir. Tabii böyle saf gibi görünse de onların aşk üçgeni de daha sonra alev almaya başlıyor. :D 
Bu kitapta beni etkileyen bir çok sahne vardı. Özellikle Adrian'ın babasıyla Sydney'in tanıştığı bölüm. Mr.Ivashkov'a  ne kadar sinir olduysam Sydney'le bir o kadar gurur duydum. Bunun dışında Adrian'ın Sydney'le zaman geçirmek için yarattığı bahaneler ise okunmaya değer. :D Adrian Ivashkov, aşık olunca bambaşka biri oluyor bunu bir kere daha anladım.

Her ne kadar Sydney Sage'i sevmesem de (Ivashkov yüzünden) Adrian'ın çabalarını, aşk dolu sözlerini eriyerek okumamak mümkün değil. Rose'un yıkıcı etkisinden sonra Sage onu toparlayacaksa bu aşka onayım tamdır. Ama yazarımız işleri karıştırmaya meyillidir. Her fırsatta kazığı Adrian'ın kalbine sokmaya çalışıyor kadın resmen. Ne garezi var bu karaktere anlamış değilim. Eski sevgilisinden etkilenerek mi yazdı da şimdi tüm hıncını benim adamımdan alıyor ? Bir de "Yazmayı en sevdiğim karakter Ivashkov" diyor ama... Bu yaptığını cadılar bile yapmaz Mead ! 

Evet, her neyse. :D VA serisini okumadan da bu seri okunabilir ama anlayamayacağınız bir kaç yer olabilir. Bu yüzden ilk VA serisini okuyun. Anın tadını çıkarın ve yan seriye sonra gömülün. 

Sevgiler,öpücükler ; Jane