Hayallerin Gerçekleşmesi: Demi Lovato Konseri

Bu yazıya nasıl başlasam, nasıl anlatsam, hatta yayınlasam mı diye kara kara düşündüm. Yaşadığım duyguları, hayalimin gerçekleştiğini anlatmak çok mu çok zor. Hele ki hala şoktan çıkamamışken.

Herkesin hayalleri vardır. Benimkiler o kadar çok ki bazen cidden imkansız geliyor. Ki Demi Lovato konseri de bunlardan biriydi. Şimdi Demi Lovato deyince, insanlar bir duraksıyor. Bir kısmı tanımıyor, bir kısmı ergen olarak görüyor bir kısmı da "Haa, şu Disney yıldızı, hastalığı falan vardı" diye biliyor. Nasıl biliyorsanız bilin ama yanlış biliyorsunuz. :D 

Kendisi Disney'de ünlenmiş olabilir ama şuan dünya starları arasında. 22 yaşında olduğu için ergen gözüyle bakılıyor ama Britney Spears ve Justin Timberlake'i örnek göstererek, onlarda Disney yıldızıydı ve 20'li yaşlarda ünlenmişlerdi. Yani ergen laflarını bir geride bırakın. Hastalık konusuna gelirsek... Herkes de olabileceği gibi onda da bipolar bozukluk vardı. Üstüne bir de çok erken yaşta ünlenip, büyük sorumluluklar edinince psikolojik olarak çökmüştü. Yaklaşık dört sene önce rehabilitasyona yatırılmıştı. Sonrasında geri dönüşümü muhteşem oldu. 

Albümlerinden, canlı performanslarından ya da diğer bütün hayatından söz etmek isterdim ama merak edenler zaten inceleyecektir. Tek diyebileceğim, kesinlikle konserine gidilmeli. Çoğu genç şarkıcının aksine, konserlerinde ekstra bir çaba göstermiyor. Dansçı olsun, şu olsun falan... Sadece sesiyle ve çaldığı müzik aletleriyle hayranlarına çok güzel bir gece sunabiliyor. Zaten her zaman dediğim gibi, konserlerde sadece ve sadece şarkıcı olmalı. Dansçları göz boyamaca olarak görüyorum. (Beyonce'un ekibi dışında.)

Demi Lovato'yu ilk olarak Camp Rock'da izlemiş, Remember December şarkısını dinleyerek sevmiştim. Özellikle Camp Rock'daki performansları çok hoşuma gitmişti.O gün bugündür feci bir hayranıyım. Hem de öyle böyle değil. :D İnternetteki tüm konser videolarını izleyip, ezberlemiş biriyim. Şarkılarını ezberledim dememe gerek yok sanırım ? Hal böyle olunca, her konser videosunda içim içimi yiyordu. Neden buraya gelmiyor ?

Bir ara hırs yaptık, konserleri organize eden birkaç yere mail attım. Geri dönüş olmadı. Bekledim. Sonra ilk Dünya Turuna çıkacağı haberi verince yerimde duramadım, yine mailler attım. Tahmin ettiğiniz gibi cevap gelmedi. Artık hiç ümidim yokken, geçen yaz internette bir fotoğraf paylaşıldı. Maçka'daki Küçükçiftlik Parkı'nda "DemiWorl Tour 16.Kasım.2014 - İstanbul" afişleri asılmış. İlk gördüğümde harbiden inanmadım. O kadar imkansız geliyordu ki... Ciddi ciddi inanamadım. O sırada çalıştığım için param da vardı. Konser gerçekten olacaksa, direk maaşımı bilete yatıracaktım. O ara bir karışıklık oldu. Bilet alamadım. Tüm tribünler kapılmış, en ön ayakta bilet fiyatı ise 500TLcik. :D O parayı konsere versem, annem diyecek para nereye gitti. Hayır veririm vermesine ama ayakta olup, önde yer kapmaca olayı var bir de... Jessie J konserinden tecrübe ettiğim için yine bekledim. Bekledim. Ve bekledim. Artık ümidim kesildi. Yok bilet alamayacağım falan. Ama içim içimi yiyor. Çünkü şöyle de bir özelliği var. Amerika turu bitiyor, Avrupa turu başlıyor ve ilk konserini bizde verecek. Öyle özel bir an ki...

Kasımın ilk haftasındayız. Bir yandan ilk vizeye çalışıyorum bir yandan İstanbul'a gitme planları yapıyorum. Fuara gideceğim, konsere gidersem param kalmaz kitap alamam. Fuarı iptal edeyim. Ama kitap alamam. Konsere gitmesem... Dur, gidip camdan aşağı atlayayım. Diye böyle kendimi yiyip bitirirken, aniden internete girdim. Mal mal facebook'ta dolaşıyorum. Biletix kocaman bir reklam yayınlamış. Ek biletler satışa çıktı diye. O an öyle dalmışım ki yazıyı geçtim. Sonra durdum, geri sayfaya döndüm. Demi World Tour ! Haa, öyle mi. Hemen siteye giriş. Ek tribün koltuklarını görmemle en yakın arkadaşımı aradım. Böyle böyle, ne diyorsun ? (Konsere kimle gideceğim olayı daha da karışıktı.) Hadi alalım dedik. Birkaç sorun çıktı ama olay halledildi ve son paramı konser biletine yatırmış oldum.

Bileti alınca bir mutluluk patlaması yaşadım. Yerimde duramıyorum. Ama sonra konser alanına gidene kadar ben de bir durgunluk oluştu... Yorgunluktan da olabilir. Geçen pazar günü ilk fuara gittim. Oranın altını üstünü getirdim. Ülker Arena'ya gidene kadar canımız çıktı. Metrobüs, minibüs derken iyice pestil oldum. Ve resmen son anda arenaya varıp, içeri girdik. Allah'ım, o nasıl bir kalabalık! İğne atsanız yer düşmez o derece. Çığlıklar, Demi diye bağırmalar... İnsan ister istemez onlara ayak uyduruyor. Yani daha önce de konserlere gittim ama böyle bir ortam görmedim. En iyisilerdi. Ben bile gururlandım. Müthişti.

Ve çığlıklar giderek artarken ilk Demi'nin ekibi çıktı. Sanki Demi çıkmış gibi çığlık çığlığa herkes ki ben bile çıldırdım. Ekibini o kadar benimsemişim gibi karşımda görünce inanamadım. Haa, şunu söylemeden geçemeyeceğim. İyi ki tibünden bilet almışım. Orta kısımdakiler hem sıkışmışlar, hem sahneyi görmeye çalışıyorlar hem de bizden fazla para verdiler. Ben mi ? Ah, ben onlardan daha az para verdim, sıkışmadım, yüksekteydim ve sahneyi müthiş bir şekilde görüyordum. Eğildikçe, sahneye daha da yakınlaşıyordum. Az daha zorlasam Demi'yi tutacaktım falan. :D Şaka bir yana, karlı olan biz tribündekilerdik.

Ekibine geri dönüş yapıyorum. Hepsi iyi güzel de içlerinden biri kalbimi çaldı. Zaten videolarda izlerken gözüme kestiriyordum ama karşımda canlı kanlı görünce çıldırdım. Gitaristlerinden biri olan Steve, bizimle ciddi ciddi ilgilendi. El salladı, bize dönük çaldı ve habire gülücükler, el hareketleri... Bir ara gözümü ondan alamadım. :D Bir sarılsaydım, iyiydi falan...

Asıl olaya geliyorum. Demi'nin sahneye çıktığı kısma. O an kulaklarım sağır oldu. Cidden. Sadece gözlerim sağlamdı. Onun geldiğini, sırıttığını, herkese selam verdiğini ve direk şarkıya başladığını gördüm. Ama hangi şarkıya başladı, ilk birkaç saniye algılayamadım. Çünkü cidden kulaklarım sağır oldu. Onun sesini hiç duyamadım. Really Don't Care şarkısıyla açış yapmış. :D Sonradan algıladım. Rap bölümünü biz söyledik. Eminim çok şaşırmıştır. İngilizce rap söylemek, her Türk'ün yapabileceği bir şey değil, bence. Neyse. Sonrasında olaylar çok hızlı gelişti. Arka arkaya en sevilen ve hit olan şarkılarını söyledi. Özellikle ben Nightingale, Got Dynamite ve Catch Me şarkılarını merakla bekliyordum. Hatta her canlı videosunu izlediğimde "Bunları canlı dinlemeden ölmeyeceğim" diyordum. Şükürler olsun, bu dileğim ve hayalim gerçekleşti. Tam istediğim gibi söyledi. Zaten o şarkıların performanslarını izlerken kendimden geçtim. Catch Me'de bir bölümü Istanbul olarak değiştirince millet iyice coştu. Arka arkaya canlı performanslarını izledikçe kafayı yiyecektim. En en en büyük hayallerimden biriydi ve gerçekleşti. Onu izlerken cidden algılayamadım. Belki gözümde çok büyüttüm ama olan buydu. Habire bizim tarafa geldi, mikrofonu uzattı, el salladı, işaret etti. İnanılmazdı. Rüyadaydın deseler inanırım. Çünkü şuan hala konserine gittiğime inanamıyorum.

Açılışı gibi kapanışı da süper eğlenceli bir şekilde bitirdi. Neon Lights şarkısını daha da sever oldum. Gider ayak bizi fena coşturdu. Ve sonra teşekkürler edip, gitti. Biz şok! İnanamadım bittiğine. Çünkü sadece 1 saat 10 dakika olmuştu. Ekibi gitmeden önce biraz oyalandı ama en sonunda gittiler. 

Canlı performanslar, Demi'nin sempatiklikleri, eğlenmeler falan çok iyiydi ama çok olumsuz şeyler de vardı. Konserin kısa sürmesinin nedeni konserden sonra arenada maç varmış. Ondan kısa sürmüş deniliyor. Kesin bir açıklama yapılmadı. Eğer böyleyse... Eh, ne diyeyim. Türkiye'de konser izlenilmez.

Bir diğer sinir bozucu olay ise sahneye habire bir şey fırlatılması. Arkadaşım, sen oraya eğlenmeye gitmişsin. Kızın kafasına, gözüne, ayağına bir şey fırlatmaya gitmedin. Demi bir yandan şarkı söylüyor bir yandan attıkları şeyden kaçıyor. Bir ara fırlatmayın demiş. Sonra korumalar, sahneye fırlatılan şeyleri topladı. Konser bitiminde Steve, bir şeyi hayranlara geri fırlattı. Olaya bak. Bildiğin saçmalık.

Türk hayranı ile Meet and Great

Meet and Great'e katılmadım ama çok özensiz davranmışlar, öyle duydum. Sarılmak yasakmış. Sohbet etmek de yokmuş. Fotoğraf çektirip, hayranları uzaklaştırmışlar. Yani saçmalamışlar da saçmalamışlar. Millet oraya para vererek gidiyor, tam karşılığı alamadan geri dönüyor. Burada sanatçıyı suçlu bulmuyorum. Kim organize ettiyse sorumluluk tamamen onun. Her şeyi ayarlaması lazımdı.

Bunları geçiyorum. Anlatmak istedim çünkü ülkemizde hiçbir şeye özen gösterilmiyor. Param fazla olsa cidden yurt dışına gider, konserleri oradan izlerim. Paranın karşılığını alıyorsun en azından.

Ama olay bu değil. Bunlar gözüme battı ama hayalim gerçekleşti. Demi Lovato'yu gördüm, dinledim, izledim. Artık gönül rahatlığı ile konserlerini izleyebilirim. Çünkü ben de oradakilerden biriyim. :D Ki kendisi, bir daha geleceğinin sinyalini vermiş. 

Yazarak hislerimi tam anlatmak imkansız. Bir hayalimi daha gerçekleştirmiş oldum. Hala inanamasam da... Şimdi şöyle yazıya bir göz attım da baya uzun olmuş. Sonuna kadar okuduysanız ne mutlu bana. Teşekkürler. :D Anlatmak istedim. Bazı özel anlarımı, paylaşmak istediğim bazı olaylarımı blog'da yazmayı seviyorum. Umarım -ki bunu tüm içtenliğimle söylüyorum- en çok istediğiniz hayallerinizi gerçekleştirebilirsiniz. Umudunuz hep olsun. Son ana kadar. Son saate kadar belki de. Hayallerinize sımsıkı sarılın. İşte o zaman hayatın tadı çıkıyor.

Kocaman sevgiler, öpücükler: Jane

Not: Fuardan aldığım kitap posterleri güvenlik geçişinde elimden alındı. Cırladım, isyan ettim ama posterlerimi bir kenara koyup, çıkışta alırsın dediler. Çıkışta kuzu kuzu gidip, aldım. Bööö korumalara.

Not2: Konserde ünlü kişiler de varmış, sonradan öğrendim. Dizüstü Edebiyatı Prensesi Pucca ve ünlü oyuncu Berna Laçin de konserdeymiş. Hatta Berna Laçin, çok mu çok güzel bir yazı hazırlamış. Merak edenler okusun derim. Demi Lovato Konseri